Hainlik, hain kahraman olabilmek ve dikkat çekmek için kendisi gibi olan hainlerin övgüsünü almak ister ve kendisini kahraman olarak ilan eder. Aslında o, sahte bir kahramandır. 

Hainlik, hain hayatının kaçınılmaz bir parçası olur. Hain, bu durumdan utanmaz, sıkılmaz ve çekinmez. Hainlik yapan hain, diğer hainlerin gözünde kahraman olmak, ödül kazanmak, takdir görülmek ister. 

Hainlik oyunu böylece başlamış olur. Küresel toplum, karşılarında köleleşmiş ve hainliğe düşkün hale gelmiş hainler görmek ister. Hainler de bu şekilde beslenir. Sömürgeciler de hainlere güvenmezler. 

Sömürgecilerin gözünde bir hain kahraman olamaz. Hainlerin kahramanlığı ihanet ettikleri insanlar üzerinedir. Hainler ellerindeki imkanları kullanarak ihanetlerini süslerler, onlara kılıf uydururlar ve kendilerini kahraman olarak gösterirler. 

Küresel toplumdaki yöneticilerin aracı hainliktir. Hainler ihanet etmeden hiç bir politik ve ekonomik oyunları sergileyemezler. Buna rağmen de kimse hainleri sevmez ve takdir etmez. 

Hainlik yapan kişi, çatışma hastalığına tutulur ve insan olmaktan uzaklaşır. Hainler birilerini  kendisinin güvenilir olduğuna inandırır ve sonradan arkadan o güveni yıkacak iş çevirir. 

Hainlik, emanete hıyanet etmektir. Yani bir anlamda verilen sözü tutmamak, bir şeyi eksiltmek, noksanlaştırmak ve güveni yıkmaktır. 

Hainlik yapan, göründüğü gibi değildir. O, daima birşeyler gizler ve kendi özüne hıyanet eder. Bir insan bencil istekleri için var olanı çarpıtırsa gerçeğe de ihanet etmiş olur . Gerçek, varoluş tarafından bugün canlı varlıklara verilen emanettir ve bu emanete hıyanet etmek en büyük hainliktir.