Bilgisayarımda oyun oynamayı seviyorum. Yenilince tekrar başlat var ve yeniden başlıyorum oyuna bir önceki hataları yapmazsan kazanıyorsun.

Hayatta böyle bir şansımız yok.

Çok üzücü ve çok sıkıcı.

Yaptığımız hataları bile anlama şansımız olmuyor o yüzden.

Sürekli akan bir ırmak gibi, sürekli tek yönlü bir yol gibi, duramazsın, geri gidemezsin, baştan başlayamazsın. 

Sürekli ileri gitmek zorundasın.

Sürekli yeni, sürekli daha enteresan olaylar oluyor. Dünü bırak geri getirmeyi, düşünemezsin bile. Ne hatalarını ne doğru yaptıklarını değerlendirebilirsin...

Kılı kırk yarmana gerek yok, sadece öğrenmelisin doğruyla yanlışı... İşte bunu öğrenince yaptıklarını ve yapacaklarını bu doğrulara göre yaparsan hata yapmazsın. 

Ama hayat oyun değil. Bazen hata yapmasan da kaybedersin. Kazanamazsın. İnsanların bu göreceli bu çok seçenekli oyundan akıl sağlıklarını ve vicdan rahatlıklarını koruyarak çıkmaları bile büyük bir başarıdır.

Ve bütün izleyenlerin kaybettin dediği zaman biz kazanmışızdır. 

Biz bile kazandığımızı bilmezken. 

Başımızı yastığa koyduğumuz zaman suratımızdaki gülümseme ve iç rahatlığı ile gözlerimizi kapatmak huzur içinde uyumaktır kazancımız.

Gerisi mi, rüyalardır elbette ve hiç bir zaman geri dönüşü olmayan hayatın cilveleri.