Bir gün Hoca tarladan evine yorgun döner 
Hanımı evde yokmuş, hoca da merak eder 
Biraz uzanır yatar, yorgunluk atmak için 
Kimseye haber vermez onu aratmak için 
Yorgun argın garibim hemen uyuya kalır 
Geçen vakti fark etmez, bir hayli zaman olur 
Hanım eve gelince uyur bulur Hoca'yı 
O da bir yana çöker bağlar başa karayı 
Başlar sızlanmaya, ahlar ofları çekerek 
Sallar başını üzgün, gözyaşını dökerek 
Onun bu avazına Hoca uykudan kalkar 
Çekilmiş bir köşeye karısı yaslı bakar 
Ovuşturur gözünü, yanlış mı gördüm diye 
Şöyle bir dudak büker, hanım der bu hal niye 
Hiç der hanım Hoca'ya. yarı naz, yarı kızgın 
Hoca der hiç yüzünden bu surat niye üzgün 
Komşu bir kadın ölmüş, cenazeden geldim der 
Bakınma alık alık yaklaş da teselli ver 
Hoca şöyle bir bakar hanımın ahvaline 
Öldüyse rahmet ola, yazık der şu haline 
Kadın yine sitemle köşesine yerleşir 
Güzel olmayan yüzü, iyice çirkinleşir 
Ölen yerine ölür, bana niçin sitemin 
Düğün dönüşünü de bilir bu Hoca senin.