CENAZE İLE KÜS İMİŞ
Şu Nasrettin Hoca'nın ters bir komşusu varmış
Seveni çok olsa da sevmeyen de çıkarmış
Belki kıskançlıktandır belki gerçekten sevmez
Hoca' da bu komşuyu bir türlü benimsemez
Gün olur bir sohbette bizim Hoca'yı bozar
Gün olur haklı haksız Hoca'ya eder azar
Bazen Hoca kızsa da belli etmez kimseye
Bazen affediverir o da bir insan diye
Fakat adam Hoca'ya sanki zıt yaratılmış
Hoca'yı bozmak için zembil ile atılmış
Hoca hoşça yaklaşmış, o göstermiş asık yüz
Kural, saygı tanımaz, adam hepten görgüsüz
Bir gün bu hırçın komşu hastalanır ve ölür
Komşunun ölümünden Hoca'ya haber gelir
Hoca her komşu gibi cenazeye katılır
Cenazede olanlar Hoca'yı hazır bulur
Bunu gören komşular Hoca'ya ısrar eder
Sevabını alırsın, cenazeyi kıldır der
Hoca der, ey komşular boşa ısrar etmeyin
Beni mazur görerek başka Hoca'ya deyin
Siz de bilirsiniz ki o beni hiç sevmezdi
Benim yerimde olsa amin bile demezdi
Hoca'nın komşuları saflığa vursalar da
Hoca muzipliğini çalıştırır orda da
Bilmezlikten gelmeyin, aramızda buğuz var
Benim sesimi duysa tabuttan dışa fırlar.
