Şair bu dizelerle başlıyordu şiirine. İlk okuduğumda melankolik bir ruh hali demiştim. Eleştirel bakışımı aslında felsefi bir bakış açısına dönüştürmem gerektiğini sonraları şairi dinlediğimde anlamıştım. Ben oyumu felakete veriyorum…. Röportaj yapan gazeteci  “Neden oyunuzu felakete veriyorsunuz” dediğinde. Şairin; Felaketlerin ardında bir  huzur olduğunu ifade edişini hatırlıyorum. Her kıştan sonra bir bahar olduğu gibi; Her zorlu bir sürecin arkasında da kolaya giden bir yön vardır hayatımızda demişti. Sonra bir ayet hatırladım” Her zorluktan sonra bir kolaylık vardır” şair bu ayeti belki hatırlamadı belki söylemek istemedi diye düşündüm; ancak söylediği ile uyuşuyor gibime geldi.

Peki; gerçekten her zorluktan sonra bir kolaylık var mıdır?  Bir an için var olduğunu kabul edelim. Tamamen varsayım olarak. Peki; herkese var mıdır bu kolaylık. Ya da bu kolaylığın olduğu düşüncesi bizim içine düştüğümüz zorluğun etkisini azaltmak için bir psikolojik rahatlatmak mıdır?

  Bu sorular çoğaltabiliriz. Lakin geçenlerde bir arkadaşla “iyi düşünmek evrendeki iyiyi getirir” diyen kişisel gelişim uzmanları hakkında konuşmuştum. O arkadaş bu tarz kişisel gelişim kitapları çokça okuduğu için bu konuya baya ilgi gösteren birisi ve bu mihval de benim de fikirlerimi öğrenmek istemiş ve bana da düşüncelerimi sordu. Benim cevabım çok netti. İnanmıyorum. Gerçekten de evrenin bize iyi bir şey vereceği düşüncesine inanmıyorum. Lakin iyi düşüncenin bize çok şey verebileceği inancındayım. Oyumu felakete veriyorum kelimesi  tabi ki bir şiirden alıntı, felsefik alt yapısının da olduğunu söyleyebilirim. Ancak kendi görüşüm “ben oyumu iyi düşünmeye veriyorum” demekten yana. İyi düşünmek belki evrenin bize bir şeyler vermesini sağlamayacak ancak bizim kendimize çok büyük bir özgüven katacağı kaçınılmaz oranda aşikar. İyi düşünmek pozitif bakış açısı bir  çok zorluğu aşmak adına önemli bir davranış olduğunu düşünüyorum. O nedenle ben oyumu iyi düşünmeye veriyorum...