Kendimize ölüm beğendiğimizde ne olacak?

Suçu biraz da kendimizde arasak fena olmaz. Herkes bir şeylerin seçimini yapma hakkına sahip, “Ölümlerden ölüm beğenme hakkına da sahip”

Madem herkesin kendi seçimleriyle ölümünden bahsedeceğim, o zaman kendimden başka hiç kimsenin hakkında bir şey yazamam.

Sebebim, ben olayım.

Sonucum, ben olayım.

Ölümüm, ben olayım.

Bilmem, sizler ne gibi mükemmellik ararken öldünüz. Ben mükemmelliği aramaya başladığım gün öldüm. Farkına vardım ki yok olan, hatta var olmayan bir başlangıcın sonuna ulaşmaya kalkmışım. Bu konuda doğarken ölmüşüm. Fark etmez benim için ”mükemmelim peşindeyim”…J

Ölümümü fark etmem kolay olmadı. Anladığım an ise, hiç olmadığım kadar çok sarsıldım. Ölümüm acı verdi. Halen mükemmelin peşindeyim. Fakat kendimde arıyorum. Gölgemiz asla uzaklara düşmeyecek. Bu bana artık acı değil, zorluklarla savaşmanın yorgunluğundan başka bir şey hissettirmiyor. Sonsuz bir yol var ben ne kadarını aşarım bilinmez. Bildiğim ayrıntı şu; bu yolu elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışarak aşacağım. En azından bunun için uğraş vereceğim. Bana mükemmel insan olmayacağını anlatanlara aslında teşekkür etmem gerekir. Bu gerçeği görmemi sağlayan insanlar bu satırları tanıyacaksınız.

“Mükemmeliyetine inandığım insanlar, bilmeden gerçeği görmemi sağladınız. Birçok doğruyu bulup paylaştıklarım, bu doğruları bencilce kendime mal ediyorum. Kusuruma bakmayın. Ve ne yazık ki bunu görmenize yardım etmeyeceğim, belki ağır gelecek size fakat inşallah karşına mükemmeliğin henüz var olmadığını anlatacak biri çıkar. Benim için daha iyi bir şey yapamadınız, Teşekkürler …”