İlk ölümün gecikişi

İstisnalar harici pek uzağa düşmez. Aile her türlü seçim hakkını çocuğa erken yaşta yükler. Güveniyorlar, destek olmuyorlar. Doğruları ve yanlışları sezdirmiyorlar. Kararlar almak, yapılması gereken hususları sunup kendi başına halletmesini sağlamak, başıboş bırakmak… Hepsi aynı kapıya çıkar, sezdirmek gereklidir.

Hatalar zinciri başladı mı temelden bozuk bir bina gibi çöküşünü seyretmekten başka çare kalmaz. Aileye düşen temel görev; çocuğa gerekli bilgileri kavratıp, doğruya ulaşmasını sağlamak için destek olmaktır. Kendini güvende hisseden bireyler, hata yapmaktan daha az korkarlar. (Hatanın minimizasyonu)

Bilincine varabildiğimiz yok oluşları, psikolojik ve fiziksel alanda yararlanabileceğimiz pozisyona bir başka deyişle zararsız hale getirebiliriz. Biz yıkımlar karşısında ne yaparsak yapalım; ezilip, içimize kapanıp, boşluklarda uçuşmaktan bir saniye bile olsa vazgeçmedik.

Halbuki, bir saniye bile toparlanmak bin adımın yerini tutabilir.