Psikolojik ölüm demiştim ya, hadi kaldığımız yerden düşünmeye devam edelim.

Bazen ufak bir iş için yıllarca iğne ile kuyu kazarız, bazen de çok kısa sürede sonuçlanıverir. Sonuç olumlu da olsa, olumsuz da olsa bir bitiş yani ölümdür. Ölümü olumsuz düşünmemek gerekir. Hiç de hoşlanmadığınız işler ve ilişkilerin bitişine seviniriz ama o zaman ölüm değil kurtuluş olarak nitelendiririz. İstemediğimiz bir işte çalışmak, istemediğimiz bir insanla evli olmak, okulda sevmediğiniz dersi çalışmak… Fiziksel ve ruhsal çöküntülerin temelinde bunları bulmak olası değil midir?

Bazen işten istifa ederek belki de eşinden ayrılarak veya sevmediği derse girmeyerek bu yıkımlardan uzaklaşabiliriz. Bu çözümler kurtuluş gibi gözükebilir, ama değil, değil…!

Zincirin halkaları gibi bunlar asla birbirlerinden ayrılarak değil eklenerek devam ederler. İşte bunu olumlu sonuçlar çıkararak, amacımıza uygun kullanılır hale getirebiliriz. Sorunların başlamasının temelindeki bize ait yeri bulup, sorumluluğu üstlenirsek çözüme ulaşmak daha kolay olacaktır.

Sorunlarımızı kendimizden başka kimse anlayamaz ve çözemez. Her türlü yarar ve zararın ne olduğuna, alınması gereken tedbirlerin neler olduğunu en iyi kendimiz karar verebiliriz.