Yayıncılık alanında bir çok çıkmaz sokak var. Katma Değer Vergisi ve Sıtopaj adındaki vergiler kitap yayınlayanın, yazanın, basanın, dağıtanın, okurun ciddi bir engelidir. Okuma önündeki engelleri kaldırmak, ya da en azından azaltmak lazım. Şimdi bu cümleyi söyledim ya, bütün yayıncılar bundan memnun olurlar. Ama işin başka boyutlarında yayıncıların günahı saymakla bitmez. Çeşitli meslek birlikleri var yayıncıların. Yurt dışı kitap satış dönemlerinde yer alabilmek, masrafını devlete karşılatmak gibi hedefleri var.
Devlete kitap satışı yapmak ve parasını peşin alarak ayakta durmak var.
Yazara telif ödememek için çeşitli numaralar var.
Kimileri yazara, senin reklamını yapıyoruz, diyerek para ödemiyor ve para ödemediği gibi bir de yazarı kendine minnettar kılıyor.

Xxxx

Yazarla yapılan telif haklarının devri sözleşmeleri bir köleliği kabul sözleşmesinden farksız. Sözleşmelerde yazarın eti, kemiği, iliği, derisi, beş yıllığına, ya da üç yıllığına devir alınıyor. Sözleşmelerde yazara bir para ödemek durumunda olanlar bile, kitabın üzeri fiyattan değil, dağıtıma veriliş fiyatı üzerinden ödeme yapmayı taahhüt ediyor. O da 6 aylık takvime bağlanıyor.
Yayınevlerinin ilkesi yok. İlkelerle işe başlayanlar bile bir süre sonra kendilerini akışa teslim ediyor ve süratle birbirine benziyorlar.

Xxxx

Telif ödemekten kaçınmak için 70 yılı aşmış, telif hakkını kaybetmiş yazarları her yayınevi tekrar tekrar basıyorlar. Özellikle yabancı dillerden Türkçe’ye çevrilmiş kılasik edebiyatın dev eserleri yayınevlerinin her birinin ayrı ayrı bastığı eserler oluyor. Üstelik birine tercüme ettirmek ve masrafa girmek de hiç istemedikleri, düşünmedikleri, akıllarına getirmedikleri şeyler olduğu için, birbirinin kitaplarının aynen taramasını basıyorlar. Birinde bir kelime hatası varsa o hemen her  yayınevinin kitabında olduğu gibi duruyor. Öyle zahmetsiz, öyle masrafsız kitap yayınlıyor yayınevleri.