YALNIZLARIN USTA KALEMİ ARAMIZDA ÜN BIRAKMIŞTI..
Teknoloji çağının en sıkıntılı sosyal çalkantılarının başında “yalnızlık duygusu gelmektedir. Bu konularda zaman aşımına uğramayalım.
Dünyada bütün ünlü isimler, ayırım yapmaksızın hep bu yalnızlık duygusuyla ömür tüketmişlerdir.
Bugün de içinde yaşadığımız ağır ortam bireyler üzerinde çok yıpratıcı etkiler, yaratıyor. Daha açık ifadeyle yalnız yaşayanların buhranlı, bunalımlı durumları, katlanılmaz acılarla dolup taşıyor. Anlatacağımız sıkıntıları, her yıl Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) ortaya koyuyor. Ürkütücü haberler veriyor.
“Türkiye’de 3-4 milyon insan yalnız yaşıyor..”
Meydanlarda bol keseden atıp tutanların sözlerini bir kenara bırakarak, bu sosyal yararın özüne bakalım.
İnsan sosyal mahlûk olarak yaratıldığı için fizyolojik ihtiyaçları dışında ruhsal yalnızlığı da bu kavramda düşünülmelidir.
Yaşam boyu yaşlılık bir kez insanın başına gelir. Bu sonuç ne denli sıkıntı yaratsa da asıl ürkülecek sorun kimsesiz kalmaktadır. İnsan ömrü sonsuza kadar devam etmeyeceğine göre yalnızlık duygusu her yaşta bir “korku” hissi uyandırır.
Huzurevleri, yaşlı ve yalnız kimselerin barınma yuvalarıdır. Yaşlıları güven duyacakları böyle bir ortamda tutmakla onlara “yaşam tadı” kazandırılmış olmuyor. Çünkü, yaşlılıkta, yalnızlık duygusu en büyük çöküntüdür.
Yaşamın bu sancıları şair Turgut Fethi’nin satırlarında şöyle bir anlama kavuşturuluyor:
“Ben yalnız bir adamım.
Yalnızlık şarkısı da söylemem
Burnum sızlar, titrer dudaklarım.
Gitti birbir..
Beni seven, benim sevdiklerim.
Yıkılmış ta tüm bir şehir,
Orta yerde yalnız kalan benim.
Ben gidersem nereye, o da gelir benimle
Ben artık gölgemle beraberim.”
Şiir böyle noktalanıyor. Yaşlılığın tüm sorunları içinde bu şiirden bir teselli ummak, çare olmasa bile, bu satırlara bir yaşam öğüdü olarak bakılması daha uygun düşer.
Ancak, yaşlılık ile yalnızlık arasındaki farklılıkları da ayrıştırmak gerekir. Yalnızlık duygusu içinde olanlar çevrelerinden ilgi, sevgi ve sahiplenme anlayışına hasret duyarlar. Hayatta kalan dostların vefasızlığını görmek istemezler.
Ünlü sözlerden birinde belirtildiği gibi, “YETMİŞ YAŞINDA GENÇ KALMAK, KIRK YAŞINDA YAŞAMAKTAN ÇOK DAHA KEYİFLİ VE UMUT VERİCİDİR..” denilir ama, bu öğütlerden ödünç alınarak baş ağrısı giderilemez. Önemli olan sonuçların oynadığı roldür.
Unutmayalım ki, Türkiye’de yalnız yaşayanların nüfusun yüzde 4,3’ünü oluşturduklarını Devlet istatistikleri söylüyor.
Türkiye genelinde çekirdek ailelerden oluşan hane halkı sayısının 3,5 milyon rakamına eriştiğini yazımızın başında belirtmiştik. Bu hane halklarına “Huzurevi”ndeki kimsesizleri de katabilirsiniz.
Yaşadığımız şehir ev, semt ve meydanlar, geceler gelince tenhalaşır. Herkes evine çekilince; yalnız yaşayanlar, dört duvar arasında esir kalırlar. Gecenin rengi değişmedikçe sabah bir türlü gelmez. Sessizlik ıslık çalarak öter.
