Sevip sarmalamak, sevgi kelimesinin içini doldurmak, sevginin hakkını vermek öyle zorlaştı ki artık… 

Empati yeteneğimizi yitirdik, günü kurtarmak için didinirken robotlaştık, komşu komşuyu tanımaz hatta selam vermez oldu. 

Arkadaşlıkların altında çıkar duygusu öne çıktı hırslar, aldatmacalar, çabuk vaz geçişler, hep bana olsun zihniyeti yerleşti insanların hayatlarına… 

Öyle ki birinin başına gelen olumsuz bir şey diğerini mutlu etti… 

Adaletsizlik aldı başını gitti her konuda…! 

Amma velakin umut hiç bitmedi…! 

Umut iyi yürekli insanları hep ayakta tuttu…! 

Tutmakta da devam edecek sevmeyi bilenler içlerindeki boşlukları da bilirler…! 

Bir hayvanı bir çiçeği, bir ağacı severek keza çok kalabalıklara ihtiyaç yok ! 

Sevgi dolu bir ortamda dost bir köpek dahi yeter insana…! 

Hissedene.

Anlayana…!