Ruhumda derin yaralar var
En büyük ızdırap nedir diye sordunuz mu kendinize hiç. Sorun. Sormalısınız. Herkesin derdi kendine göre en büyük derttir. Vücudun neresi ağrırsa can orada demişler. Türk milletinin ve benzer şifahi irfanı olan milletlerin derin felsefesi olmayabiliyor. Fakat ata sözleri, deyimler, şiirler, halk türküleri ve şarkılarında o milletlerin kısa cümleler halinde ifade edilen felsefelerinin izlerine rastlanır. Halk bilimciler bu malzemeler üzerinde derin çalışmalar yaptığında, kimsenin dikkatini çekmeyen derinlikte bir felsefe yapılmış olduğu izlenir.
Xxxx
Bahar günleri başlarken ruhumdaki yaralar sızlamaya başlıyor. Kendimi öylesine yalnız, öylesine aciz, zavallı hissediyorum, tarif edilemez. Hayatımın her anında hep gerilimdeyim. Bir yanda nefsim, şeytanım, arzu ve isteklerim ruh halatımın ucunu yakalamış ısrarla çekiyorlar. Öte yanda imanım, ahlakım, irfanım, değerlerim. Öyle bir çekişme ki can dayanmaz. Kimse beni anlamıyor diyeceğim ama diyemiyorum. Çünki kimsenin beni anlamak konusunda bir mecburiyeti yok. Ama tanıdıklarım, dostlarım, bildiklerim, gün içinde birlikte olduklarım, sevdiklerim ve sevmediklerim bilsinler. Ben onların her birini anlamaya çalışıyorum. Anlıyor muyum? Anladıklarım beni yeterince ıstıraba sevk ediyor.
İnsan davranışlarının belli kalıpları var. Ama o kalıplardan hiç birine girmeyen davranışlar da var elbette.
Xxxx
Allah’ın ayetleri, Kur’an’ın ayetleri Türkçe anlamlarıyla bakıldığında yaşanan hayattan ne kadar uzakta kalıyor şaşıyor insan. Nasıl oluyor da İlahi vahyin bu kadar uzağında kalınabiliyor. Yaşanan her durum adeta ayetlerle, hadislerle zıtlaşmakta.
Değerlerimle arzularım nasıl da ısrarla çekişiyorlar. Akıl başka şeyler söylerken arzular neden hep başka yerlere davetiye çıkarır anlamak zor. İmtihan deyip geçiyoruz. İmtihan. Hayat bir sınavlar koşusudur. Ama sınavı kazanmak öyle kolay değil. Her yiğidin kazanacağı bir durum yok.
İnsanlar başka telden çalıyor ve ben başka telden. Bana saldırgan olduğumu söylüyor dostlarım. Sah ben saldırgan mıyım?. Gerilim içinde yaşadığımdan kaynaklanıyor sanıyorum.
Herkesin amacı hayat olunca, dünya olunca onların ilkeleri ile benim ilkelerim ters düşüyor. Benim düşüncemin temelinde ahiret var. Ahiret merkezli düşünüyorum. Arzularıma rağmen imanımı tercih ediyorum. Zor elbette hem öyle zor ki…
Xxxx
Bahar günlerinde ruhumdaki yaraların daha derinlerinden ağrılar hissediyorum. Özgüvenimin fazla olduğuna bakmayın. Aslında ben içine kapanık bir insanım. Ruh bilimciler bilirler. Aşağılık duygusu ile ben duygusu, özgüven bir keağıdın ön ve arka yüzü gibidir. Korkaklıkla cesaret de, tevazu ile böbürlenme de, iyilikle kötülük de bir keağıdın ön ve arka yüzünden başka bir şey değil.
Öldüren insanlar ölmekten en çok korktukları için öldürürler. Seven insan sevilmeme korkusuyla sever.
Sevmek korkulu rüya. Yalnızlık büyük acı.
İman ve nefis arasında çekiştirildiğinizin farkındaysanız sevmek korkulu rüya değil, korkulu hayat olup çıkar. Hangi hareketi yapmak isteseniz günah korkunuz varsa, hiçbir şey yapamazsınız o alanda. Ama yine de seviyorsanız işiniz zordur.
Xxxx
Bahar günlerinde hayat biraz daha hareket kazanır. Benim ruhumdaki yaralar sızıldamaya başlar. Ağrılar daha derinlerden gelir. Nefsimle imanımın çekişmesi fazlalaşır. Gergin olurum. Bu gerginlik hareketlerime, duruş ve davranışıma yansır. Yanımda yakınımda olanlar benim saldırgan tutum içinde olduğumdan söz eder. Ah bir anlayanım olsa, içinde yandığım yangının farkında olsa bir dostum. Beni o birinci derece yanıklarımla alevlerin içinden alsa, sarıp sarmalasa.
Mümkün mü? Her insan bu durumda. Onları kim anlayacak, alevlerin içinden alacak, onlar da böyle bir beklenti içinde. İnanın sizleri çok iyi anlıyorum.
Xxxx
Bahar böyle gelir bana, hareketlerim artar. Yangınım artar, alevlerim daha da yükselir.Herkes için böyledir hayat. İşin tek farkı şudur.Ben yangının da yandığımın da farkındayım. Başkaları daha az farkında, ya da farkında olmadığı için benim kadar acı çekmiyor olabilir. İşin sırrı düşünce merkezinde ahiret mi var yoksa hayat ve dünya mı?
