Yanal'ın son maçıydı. Matematik hesaplar hala masa üzerinde olsa da, Fenerbahçe'nin şampiyonluk şansının iyice azalması sebebiyle alabileceği yegane kupa olan Türkiye Kupası maçına görevinden ayrılacak hocasıyla çıkması işin en ilginç yönüydü bence. Böylesine bir karar eşyanın tabiatına aykırı olsa da, Ersun hocanın iyi bir Fenerbahçe'li oluşu böylesine bir kararın alt yapısı olmalıydı. 

Tüm Fenerbahçe'liler gibi bende hocadan değişik bir düzenleme beklemiştim saha içinde açıkçası. Bu sahaya çıkan isimlerin farklılığı da olabilirdi, taktiksel formasyonun çeşitliliği de. Ama hoca yine vazgeçemedi inadından. Hani derler ya huylu huyundan vazgeçmez diye. Bırakamadı o huylarını yine Ersun Yanal. Antalya maçının puan kazandıran ayakları Ferdi ve Zajc'ın sahada olmamaları kendi adıma hayal kırıklığıydı. En azından biri tercih edilmeliydi oyun başlarken.

Hadi onu da geçtim, Fayette sakatlandıktan sonra oyuna giren Zajc veya Ferdi olmalıydı. Tolga'yı merkeze çekip bu ikiliden birini kanatlardan birine monte etmek ne de güzel olurdu ama! Sahi Tolgay niye oyuna girdi? Fenerbahçe Trabzon' a sadece pas yapmaya gelmiş olamazdı. Gol ve goller bulmalıydı. Nitekim iki genç futbolcunun oyuna girmesiyle canlanan Fenerbahçe, 87'de Ferdi'nin vuruşuyla kaleyi bulabilseydi, Kadıköy'e tur biletini büyük oranda cebine koyarak gidecekti. 

Gecenin Sorusu

Ersun Yanal son haftalardaki klişe kadro yapısını üç aşağı beş yukarı yine tercih etti. Bu ısrarını sürdürmesinin sebebini ve mantığını açıklamalı bence Ersun hoca. Bu katı mantalite koca Fenerbahçe'yi şampiyonluk yarışından etti doğrusu. Kadronuz dar olsa da, yönetiminiz hatalar yapsa da; bir teknik adam dokunuşlarıyla doğruları yapmalı, kaybetse bile cesaretinden dolayı alkışlanmalı kendi taraftarları tarafından. Bir de Ekici var tabii. Nasıl yok sayıldı Mehmet bugüne kadar inanılacak gibi değil doğrusu!