Bir zamanlar Türkiye’de din ile oynanırdı. Yasaklanır, olmazsa değiştirilir, olmazsa tutuklamalar, cezalar yağdırılırdı. Devlet düşünmüş-taşınmış, 1950’den sonra taşların yerinden oynadığını görünce 1957 yılında devlet yeni bir ameliyat yapmaya kalkar toplum üzerinde. Sık sık siyasi iktidarlar toplum üzerinde ameliyatlar gerçekleştirirler. Ünlü bir ilim adamını öne sürerek daha önce çok kere denenmiş bir ameliyatı tekrar yapmaya karar verirler. Din Türkçe olacaktır. Bunun çaresi de Türkçe Kur’an yazmaktır. Bu daha önce de denenmiştir, ezan bile Türkçeleştirilmiştir ama 1950’de iktidar olanlar Türkçe ezan zulmüne son vererek, asli ezana dönülmüştür. Mehmet Akif’le, Sadettin Kaynak ile yapılamayan Türkçe  Kur’an bir kere de Purofesör sıfatlı İsmail Hakkı Baltacıoğlu ile denenecektir.

Xxxx

İsmail Hakkı Baltacıoğlu’nun kolları sıvaması duyulunca din konusunda hassas olan gazeteler karşı yayına başladılar. Haftalık Fetih Gazetesi, Haftada iki kere çıkan Hür Adam Gazetesi Türkçe Kur’an olamaz! Diye manşetler atıyorlar. Eli kalem tutan her Müslüman Türkçe Kur’an olamaz diye yazı yazıyor ve bu konuda yayın yapan gazetelere gönderiyorlar. Ahmet Şahin başından beri yazı yazdığı Hür Adam’da aynı konuda yazı yazar. Yazıyı Sinan Omur Yazıişleri marifetiyle süsleyerek maşetten verir. Ancak İsmail Hakkı Baltacıoğlu Ahmet Şahin hakkında şikeayetçi olunca Ahmet Şahin sorguya çağırılır. Ahmet Şahin de yazının vurucu hale getirilmesinin sebebinin Yazıişleri olduğunu ifade ederek cezadan kurtulur.

Xxxx
Ahmet Şahin o menhus olayı şöyle anlatıyor:

“Prof. Dr. İsmail Hakkı Baltacıoğlu’nun Türkçe Kur’an-ı Kerim çalışması üzerine bunu eleştiren bir yazı yazarak gazeteye verdim. Ertesi gün benim yazım gazetede ‘Baltacıoğlu, 600 milyonun Kur’an’ına suikastta bulundu’ manşetiyle tam sayfa olarak verildi. Tabii benim verdiğim yazı biraz değiştirilmişti. Haber çıkınca Baltacıoğlu beni savcılığa şikâyet etmiş. Savcılıktan çağırdılar. Sinan Omur durumu öğrenince bana ‘Suçu benim üzerime at’ dedi.İfademi alan savcıya ‘Efendim, bu benim yazım değil. Benim yazımı yazı işleri değiştirmiş’ deyince gazeteyi uzatarak ‘Hangi ifadeler sana ait değil, altını çiz’ dedi. Bende gazetedeki yazıda bana ait olmayan ifadelerin altını çizerek geri verdim. Savcı gazeteye bakınca bir kahkaha atarak ‘Evladım, bu yazının hiçbiri sana ait değilmiş’ dedi. Çünkü gazetedeki yazının neredeyse tümünün altı çizilmişti. Savcı bana ‘Tamam evladım, sen gidebilirsin, gereği yapılacaktır’ diye gönderdi.” Arkasında bir vârisi olmayan Sinan Omur’la birlikte Sinan Matbaası ve Hür Adam gazetesi de tarihin sayfaları arasına karışır ancak arkasında haksızlıklar karşısında boğun eğmeyen, hakkı ve hakikati söyleyen bir kişilik ve karakter bırakır.