"İŞLEYEN DEMİR IŞILDAR" DEMİŞİZ… İŞLEYEN KAFALARDAN KORKMUŞUZ!..
Ne yapacağımı unutmaya başladım. Sizde de oluyor mu bilmiyorum. Birkaç dakika önce verdiğim kararı birkaç dakika sonra unutuyorum ve “neydi acaba “ diye düşünmeye başlıyorum.
Yaşlandım ya, “bunuyor muyum?” paniğine kapılı veriyorum.
Çocukluğumdan bu yana kitap okuma alışkanlığım da vardır oysa.
Öyle kişiler vardır ki kitap okumaktan sıkılırlar. Yani gelişmemiş kişilerdir. Okumayanlar kusura bakmasınlar ama öyle…
Bu türler kolaylık ararlar. Diyelim ki şamatası bol televizyon programlarını izlerler. Bu sırada yorulmaz hatta keyiflenirler.
Bu halleri bir zevklenme döneminin görünüşü değildir. Bu ancak beden gevşemesi ile birlikte ten keyifleri salatasıdır.
Gençliklerinde kitap okumaya alışmamış kafalar yaşlılık durgunlaşması gelince kapıları tamamen kapatmaya çalışırlar. Bu tür insanlar zorla düşündürülmeye itilirse kafaları almadığı halde bedenleri yorulur. (Bakar mısınız kendimi kimlerle kıyaslamaya başladım. Yaşlanıyorum gerçekten yaşlanıyorum.)
“İşleyen demir ışıldar” demişiz, İşleyen kafalardan ödümüz kopmuş. “Su küçüğün söz büyüğün” demişiz. Yetişkinlerin kemikleşen kafalarını saklamaya çalışmışız. “Düşün düşün zordur işin” diye bir laf yumurtlamışız ne olursa olsun çözüm yolunun düşünmekle bulunulacağından kuşku duymuşuz…
Oysa düşünmek yaşamanın anahtarı değil midir arkadaşlar… Aynı zaman ölçüsü içine, daha çok hayal sığdırmaktır düşünmek… Hızlı düşünmek ömrü uzatmaktır.
Dünyayı geçmişi ve geleceği ile birlikte algılayabilmek zihinde sindirebilmek, hızlı ve derin düşünebilmekle mümkündür.
Şu son günlerde düşünmeyi becerebiliyorum da ne düşündüğümü unutuyorum!..
Sanırım, unutmaktan çok hatırlamak istemiyorum.
İsterseniz lafı daha fazla
UZATMAYALIM
“Eğer başarının herhangi bir sırrı varsa, bu diğer insanın görüş noktasını anlama ve olayları kendi açınızdan görebildiğimiz kadar onun açısından da görme yeteneğinizde yatmaktadır.”
HENRY FORD
