Siyasi hayatımız, küfürlerle, hakaretlerle renklendikçe (!) renkleniyor...

Sazı eline alan yüksek tondan hakaretleri bir manzumeyle yağdırdıkça yağdırıyor...

Siyasiler sayesinde, hakaret kültürümüz de gelişti...

Hatta bir kısmını çerçevelettik, duvara astık...

Aklımıza mukayyit olamadığımızda duvardan okuyarak, stresimizi atmak için peş peşe sıralayarak rahatlamaya çalışıyoruz...

Allah siyasilerimize zeval vermesin...

Onlar, işlerini yapmıyor, ama dilimizi hakaretamiz sözleriyle renklendiriyor...

İsterseniz, aklımızda kalan ya da duvarımıza yazdığımız hakaretlerden birkaçını sıralayalım:

Dangalak...

Salak...

Geri zekalı...

Sapıklar...

Mezarlık soyguncusu...

Kadın mı, kız mı bilemediğim?..

Alçaklar...

Zalimler...

Kan emiciler...

Namertler...

Yalancılar...

Sahtekârlar...

Hırsızlar...

Artistik yapanlar...

Haşhaşiler...

Edepsiz kadın...

Nebbaşlar...

İsrail dölü...

Aydın müsveddesi...

Ananı da al git...

Teröristler...

Nankörlük yapma otur!..

Oy vermezsen verme...

Giden gitsin...

Birkaç Mehmet öldü diye TBMM toplanmaz...

Annene sor o bilir...

Askerlik yan yatma yeri değil...

Milletin anasını belleyenlerin adayı...

Siyasi eşkıya...

Dürüst ol dürüst...

Cibilliyeti bozuk...

Kalibresi bozuk...

Genlerinde faşistlik var...

Sen dürüst değilsin...

Kifayetsiz müsterih...

Edep fukarası...

Sütü bozuk...

Deyyus-u Ekber...

Şerefsiz...

Soysuz...

Serseri...

Oyarım...

Tükürürüm böyle sanata...

Yavşak...

Gafiller...

***

Yukarıdaki hakaretler, siyaset literatürümüzde sık sık yer alan cümleler...

Bunların daha ötesini yazarsam, “Ne ahlaksız adam, bunlar da yazılır mı” diyeceğinizi biliyorum...

Ötesini siz düşünün!..

Kimileri Sin Kaflı sözleriyle, yolu tuttu gitti gidiyor...

Kimileri, anketlerle gitti gidiyor...

Kimi, geçmişiyle gitti gidiyor...

Kimi, varlığını ayaklar atına alarak gitti gidiyor...

Biz yine dualarımızı yapalım:

Allah yollarını açık etsin!..