Enflasyon belası en eski meslek grubunu yeniden gündeme taşıdı…

Elbette bu gündeme taşınmanın en önemli nedenlerinden biride seçim sath-ı mahalline girmemiz oldu…

Esnaflardan söz ediyoruz…

Hayat pahalılığından kimi esnafı ağır dille suçlarken kimleri ise onları savunur durumda…

Hayat pahalılığında fiyat artışı yarışında kimin lider olduğunu tartışacak değiliz…

Esnafın enflasyonun başaktörü olduğu inancını da taşımıyoruz…

Ama bildiğimiz bir şey var; bu enflasyon canavarının oluşturduğu ortamdan en karlı çıkan gruplardan biri de esnaflar…

Evet maliyetler arttı, kiralar füze gibi ama fiyatlarda aynı oranda füze gibi arttı…

Şimdiden şikâyetçi olan esnaf kışa doğru başlayacağı varsayılan resesyona karşı ne yapacak…

Zincir marketler uzun süre önce, durdurduğu ücretsiz müşteri servislerini yeniden başlattı…

Esnafın böyle bir yarışa katılması mümkün mü?

Elbette mümkün ama bunun için yeni bir planlama yapmak gerekiyor…

 Boş ve ucuz bulduğun mekanda bakkal dükkanı açmak çözüm değil…

Zincir marketler; AVM’lere karşı savaşta 1-0 önde. Nerede bir AVM açılsa hem alt katına bir zincir market şubesi açılıveriyor..

Bu gelişme belki esnaf örgütlerine yol gösterici bir olgu olabilir…

Değişik branşlarda faaliyet gösteren esnaf bir cadde toplanabilir…

Gerçi benzeri uygulamalar yavaş yavaş başladı..

Önce bunun için önce esnafların eski geleneksel köklerine yani; Ahilik kültürüne geri dönmeleri gerekir..

Ahilik sözcüğü Arapçada kardeş anlamına geliyor…

Bizdeki anlamı ise, esnafın yazılı olmayan kurallar çerçevesinde örgütlenmesi…

Tabi sadece bu değil….

Ahilik kardeşlik gibi derin ve veciz bir anlamı içerdiği kadar dürüstlüğün, iş ahlakının da bir güvencesi…

Bir başka deyimle sosyolojik ekonomik bir olgu…

Köyden kente geçiş ve bunun doğal sonucu kültürlerin karmaşası, iş olanaklarının daralması bu kavramı neredeyse yok etti…

Neredeyse diyoruz çünkü, iş olanakları bulunamayınca, işveren olanakları kavramı geliştirildi…

Şimdilerde Türkiye’de herkes devlet olanaklarıyla kendi işinin patronu…

Esnaf sayısı arttıkça, müşteri sayısı azalmaya başladı…

Elbette bunda son yıllarda yaşana ekonomik daralmanın etkisinde büyük.

Ancak müşteri alacağı herşeyi toplu olarak alabileceği işletmelere yöneliyor, yani süper marketlere…

Bir başka sorunda; Ahiliğin oluşturduğu derin, iş ahlakı da doğal olarak rafa kaldırılması oldu.

Artık usta çırak ilişkisi yok…

Çünkü üretim ve ticaret teknolojileri ve ahilik kavramı yok oldu…

Artık kimse yeni usta yetiştirmiyor ve kimsede peştamal kuşanmıyor….

Toplumsal deformasyon bir sistemi yok edip gidiyor…

Ahilik yerine ikame edilen “ticaret odaları” ise bu geleneği yaşatabilme becerisine ve olanağına sahip değil…

Çünkü odalar esnaf ile tüketici arasına sıkışmış ve bu zor denklemi çözmenin telaşında.

Ülke içindeki; iç göçün doğal sonucu oluşan karmaşa, esnaftan büyük iş adamına, herkesi çıkar  hesaplarını kollama noktasına getirmiş.

Durum bir çözümsüz denklem gibi duruyor…

Bu ekonomik darboğazda ise esnafın gördüğü her siyasetçiye dert yanması bir çözüm mekanizmasını işletebilir mi?

Yoksa bu dert dinleme turları seçim sonrası unutulur gider mi?

Büyük ihtimalle öyle olur…