Çalışmak ve üretmek...
Çalışmayan ve üretmeyen insandan ne olur?..
Boş durmanın kime faydası var?..
Unutmayalım; tembellik tüm kötülüklerin ilk adımıdır...
Boş duran insanın beyni gelişmez, gelişmiş beyni varsa da dumura uğrar...
Atalarımız ne demiş:
“Çalışan demir, pas tutmaz...”
Bu deyimi biraz irdeleyelim…
***
Çalışmayan, dolayısıyla üretmeyen insanlar, bir süre sonra, hastalıklarla mücadele etmek zorunda kalır...
Bu tür insanların, unutmayalım sağlığına yeniden kavuşması da çok kolay olmaz...
“Kanser” denen hastalıkla mücadelenin ilk şartı ne?
Kendini bırakmamak, hayata bağlanmak, hayatla mücadele etmek, mutlaka beynimizi hastalıkla değil, olumlu şeylerle meşgul etmektir!
Bunu gerçekleştiren kanser hastalarının en azından daha uzun yaşadıklarını biliyoruz...
***
Bir düşünün ve araştırın...
Canlı olmayan şeylerde çalışmadığı sürece, köreliyor, işe yaramaz hale geliyor...
Otomobil lastiği bile durduğu yerde, çalıştığı süreden daha kısa sürede yıpranıyor, işe yaramaz hale geliyor...
Çalıştırılmayan, yağlanmayan, en azından periyodik bakımı yapılmayan herşey, bütün özelliğini kaybediyor, hurda oluyor...
Hurdalar bile, işlem görmezse, zaman içinde doğada yok oluyor...
Düşünün içinde yaşanılmayan tüm mekanlar, kısa sürede “yaşanılmaz” hale geliyor...
Bunun en büyük örneği, yaşanılmayan, ikamet edilmeyen meskenler...
***
Materyaller da bile durum böyleyse, biz canlılarda durumun daha da felaket olacağını unutmayalım!
Ne demiş büyüklerimiz:
Mutlaka bir işin olsun...
Mutlaka bir meşgalen olsun...
Mutlaka bir hobin olsun...
Boş durmak, paslanmanın, kafayı yemenin, huysuzlaşmanın, çevreye rahatsızlık vermenin, kısaca kötülüklerin anasıdır...
Boş duran her canlıdan, fayda gelmez, zarar gelir!
Benden söylemesi...
