İnsanoğlu hep “dün”ü özler…

Eskilerdeki yaşamın kendilerini daha mutlu ettiğine inanırlar…

Oysa eskiden gençtiler ve yürekleri yaşam sevinciyle doluydu…

Başardıkları her iş onları mutlu ederdi.

Ayrıca dünün teknoljisi ulaşılabilirdi, bugün ise yetişmek olası değil…

Dünün gençleri, bugünün ağabeyleri ablaları diyor ki; bugünkü gençlerin sahip olduğu pek çok şeye sahip değildik; ne bilgisayarımız vardı, ne de cep telefonumuz.

Lewi’s, Lee, Adidas, Puma, Nike, Benetton, Coton giymezdik. Mc Donald’s, Pizza Hut, King Burger’de karnımızı doyurmaz, Starbucks’ta kahve içmezdik. Süpermarket, AVM, kredi kartı, bankamatik, barkod, online, USB nedir bilmezdik.

Televizyonumuz siyah beyaz ve tek kanallıydı. Elektrikler ve sular sık sık kesilirdi, raflarda binbir türlü yiyecek ve içecek markaları yoktu. Tüp gaz, Sana yağı, sigara, çay, şeker kuyruklarına girerdik.

Saftık ama aptal değildik. Konuşurken “atıyorum, oha, adamsın, sıkıntı yok, bi tık daha, bye, aşkım” gibi uyduruk kaba saba kelimeleri kullanmazdık. Arkadaşlarımızla selâmlaşırken kafalarımızı tokuşturmazdık. 15 yaşındaki genç kızlara bayan, tanımadığımız yaşlı beylere dayı demezdik.

Cumartesi günleri de okula giderdik. Okullardaki müfredat programları ağırdı ama hakkından gelirdik, üçüncü sınıftayken “kerrat cetvelini” ezbere bilirdik.

Merhametliydik, paylaşımcıydık. Okurduk; Dünya’da olup biten her şey bizi ilgilendirirdi. Geleceğe ümitle bakardık, çünkü biz sevginin gücüne inanıyorduk, halâ ona inanıyoruz.

xxx

Aslında dün ile bugünün arasındaki fark mutsuzluğun temelinde yatan…

Dün gençtik mutluyduk, önceki gün okulluyduk mutluyduk…

Daha önceki gün çocuktuk mutluyduk…

Aslında yaşamın zorluklarının farkında değildik…

Bugün ise hayat ağır…

Mutsuzluğu tek kelimeyle özetlemek gerekirse eğer bu sözcük yeter…

Hayat pahalı, ekonomik sıkıntı, siyasi gerginlik…

Mutsuz olmak için daha bir çok neden…

Soru şu; acaba bugün gençleri mutlu mu?

Yoksa, yarın onlar da bugünü mü arayacak….