Depremin kırkı çıktı, acılar hafiflemedi!

İstanbul Emek, Barış ve Demokrasi Güçleri'nin çağrısıyla Kadıköy İskele Meydanı'nda depremin 40. günü vesilesiyle depremde hayatını kaybedenler için anma düzenlendi.

MUMLAR YAKILDI

6 Şubat günü Maraş merkezli meydana gelen depremlerde annesi Hatice Can ve babası Mithat Can’ı kaybeden avukat Eren Can’ın çağrısıyla başlayan mum yakma eylemi düzenlenen anma etkinliğiyle devam etti. “Depremin 40. gününde kaybettiğimiz herkes için ve üzerimize çöken devletin enkazına karşı yan yana geliyoruz. Hala istifa yok! Hala halkın ihtiyaçları karşılanmadı!” diyen İstanbul Emek, Barış ve Demokrasi Güçleri; Kadıköy İskele Meydanı ve Bakırköy Özgürlük Meydanı’nda bir araya geldi. Depremin vurduğu şehirlerin isimlerinin yazdığı dövizleri yerlere bırakan grup yanlarına da yanan mumları koydu. Ayrıca İzmir Deprem Koordinasyonu çağrısı ile Gündoğdu Meydanı’nda mumlar ve karanfiller ile buluşanlar açıklamaların ardından karanfilleri denize bıraktı.

DUYGULANDIRAN GELENEK

Hatay'da, depremin 40'ıncı gününde, ölenlerin anısına 'hırisi' yemeği pişirildi. Hırisi'nin pişirilmesinin ardından, kazanların başında dualar edildi.

AFETZEDELERİN BARINMA SORUNU SÜRÜYOR

Depremin 40. gününde yuva sıcaklığına en yakın çözüm prefabrik evler. Çadır ve konteynerler ilk anda bir çözüm olsa da konforlu bir yaşam şartı sunamıyor. Sahada şu an en etkili çözüm prefabrik evler. 4 ilde depremzedelere teslimine başlanan prefabrik evleri Gaziantep’te yakından inceledik. Depremzedelere dayalı döşeli teslim edilen 25 metrekarelik bu evlerde mutfak, banyo-tuvalet ve hatta sıcak su bile var...

SORUMLULAR 40 YIL CEZA ALSA YİNE YETMEZ!

Sosyal medyadanda bir çok vatandaş depremin 40. günü ile ilgili paylaşımlar yaptı. Twitter’dan duygularını paylaşan Filiz Aslan mesajında şunları yazdı: “Yarın kırkı çıkıyor cenazelerin, yani "bulunan" cenazelerin. Neden 40 gün? Enkazın altından gelen sesleri duyduk günlerce, sonra sesler kesildi. 40 gün o  sesleri sonra gelen o ölüm sessizliğini unutturmaya yeter mi? 40 yıl yetmez! Sorumlular 40 yıl ceza alsa yine yetmez! Onbinlerce insan öldü, yaşatabilirdik, kurtarabilirdik. Vinç olsa, demir makası, kepçe, levye ya levye! Çok ağırıma gidiyor,hayatlar altüst oldu,geride kalanlar çamurla, yağmurla savaşıyorken sorumlular saraylarında beton ihalesi dağıtıyor. Eğer bu acıdan bu halk için yeni bir hayat doğuramazsak, kolektif olarak yeni bir ülke inşaa edemezsek bu isimsiz mezarlardaki numaralardan bir farkımız kalmaz. Yaşamaktan daha önemli şeyler var. Var biliyorum. Sizin de buna inandığınıza inanmaya ihtiyacım var.”