"Sayın Dr. Akkan Suver Üniversitemizin gelişmesi ve daha nitelikli hizmetler gerçekleştirebilmesi bakımından büyük önem taşıyan şahsi kütüphanenizi Üniversitemiz kütüphanesine bağışlamanız dolayısıyla içtenlikle teşekkür eder, saygılar sunarım. Prof. Dr. Mustafa Sinanoğlu"

Abideler yıkılır, milletler kaybolur, medeniyetler büyür ve yok olur. Ama kitap denilen varlık, yazarlarının yüzlerce sene önce hayattan ayrılmasına rağmen her gün genç, her gün taze ve her gün canlıdır.

İngiltere önceki Başbakanlarından Gladstone kütüphanesine "Barış Mabedi" dermiş.

Benim de her yorulduğumda, her sıkıldığımda, her başım sıkıştığımda sığındığım ve bir mabed saygısı ile bağlı olduğum kütüphanemde bulunan kitaplarımın bir bölümünü 29 Mayıs Üniversitesi'ne bağışladım. Sanmayınız ki, bunu pek kolay gerçekleştirdim.

Kütüphanemde Türkçe, Fransızca, İngilizce, Rusça, Bulgarca ve Karadağ dilinde bulunan pek çoğu da imzalı olan kitaplarımdan büyük bir bölümünü 29 Mayıs Üniversitesi'ne,  gelecek nesillere küçük bir armağan olarak bağışladım. Üniversite de geçen hafta bana bir kadirbilirlik ziyaretinde bulunarak, teşekkür etti.

Bunu okurlarımızla paylaşmak istedim.

Zira pek çok insan öldükten sonra arkasından gelenler, ne kadar hayırlı, ne kadar saygılı olsalar da, bir müddet sonra O'nun hayatta vermeyi değil, yerinden oynatılmasından rahatsız olduğu kendisi küçük ama manevi anlamı büyük eşyalarından sıkılıyorlar, Sıkıldıkları bu eşyaları da ya satıyor,  ya atıyor veya birine veriyor. Kitaplar da bundan zaman zaman nasibini almıyor, değil!

Onlara hak vermiyor değilim.

Onlar da kendilerinden öncekilerin eşyalarının esiri olacak değiller ya?

İşte Eşim Müjgan Hanımla beraber düşündük ve benim ve de O'nun sahip olduğu kitaplardan bir bölümünü bağışlamaya karar verdik. Ve bağışladık. Kitaplar kolilere yerleştirilirken ben yalnızdım. Müjgan Hanım dayanamadı ve teslimatta bulunmadı.68 büyük koli sandığı evden çıkarken doğrusunu söylemek gerekirse ben huzurlu olduğum kadar üzgündüm.

Hâlâ boş duran kitap raflarını ne yapacağımıza Eşim de Ben de henüz bir karar verebilmiş değiliz.

Zor bir işi başarmanın huzuruna geçen hafta aldığım plaket ve teşekkür yazısıyla biraz olsun kavuştum.

Ve verme çağına gelen bir insanın verme sorumluluğuyla mükellef olduğuna inanan biri olarak buradan duyurmak istiyorum.

İnsanlığın yararına bağışlayabileceğiniz her şeyi sağlığınızda; aklınız başınız yerindeyken cömertçe bağışlayınız. Bu size huzur verecektir. Bu sizin geleceğe olan inancınızı pekiştirecektir.