İnsan şu an ki geçmişini unutarak kendini anın akışına yani zamana bırakamaması, onun hiçbir zaman mutluluğu bilemeyeceği anlamına gelir mi sizce?  Maalesef acı ama gerçek geçmişe takılı kalırsak ve onu hiç unutmazsak bize ıstıraptan başka bir şey vermez.
Geçmiş insana bu anlamda ağır bir yüktür üstünde taşıdığı en büyük bir yüktür. Onun için unutmak çok insanca bir şey ve insan unutma eylemi olmadan yaşamını sağlıklı sürdüremez geleceğe doğru adımlarla ilerleyemez. Her şeyden önce sağlıklı bir yaşam için unutmak gereklidir. 
İnsan mutlu olmak için şu an ki zamanda kalmalıdır.
İnsanlar neden unutur? Bir aydının unutma sorunu olarak, unutmak ve hatırlamak arasında dengeli bir tarih anlayışı kurması gerekir.
Her eylem unutma ile bağlantılıdır […] Tıpkı her organik olanın yaşamında ışık kadar karanlığın da bulunduğu gibi […] Öyleyse hemen hemen hiç anımsama olmadan yaşamak hatta mutlu yaşamak olasıdır, hayvanın yaşadığı gibi; unutma olmadan yaşamak ise tümüyle olanaksızdır. 
Ara sıra unutabilmek, güçlü bir beyin için gerekli olsa da bu şu anki zamanda ilk etapta olumsuz bir duygu yaratır. Unutulma düşüncesi dahi insana ağır gelir.
İnsanın hatırlama ve hatırlanma arzusu kültürel gelenekleri oluşturur. İnsanlar gittikleri her yerde iz bırakmak isterler. Kültür, fotoğrafçılık, medya, kütüphaneler, müzeler ve daha fazlası hakkında yazmak. Ölümsüz yerler ve yerler de bu son derece insani isteğe bağlı kazanımlardır. Sürekli değişen anımsatıcılar bile unutmayı engelleyemez.
Ayrıca herkes keskin ve sağlıklı bir hafızaya sahip olmak ister. Bu durumda kişi için dayanılmaz bir deneyim olacağını tahmin etmek zor değil. Ayrıca, hayatı güçlü bir hafıza ile deneyimleyen bazı özel insanlar olduğunu da biliyoruz.