Öldürmek tüketmektir
Ölümü, hayatı sevdiği kadar sevmeli insan. Zira ölüm olmadan hayat olmaz. Hayatın varlığı ve sürekliliği ölümün varlığına ve sürekliliğine borçludur.
İnsan, hayvan, bitki, cansız şeyler ve evren hep eskir, ölür ve yenilenir. Var edilen her var, var olduğu andan itibaren kendiliğinden her salise ölür, yenilenir ve bir daha var olmamak üzere ölür.
İnsanın olduğu her yerde ölüm var. Zaten insan kendisi de öldüren bir yaratık. İnsanlar mütemadiyen öldürürler. Başta kendilerini, sevdiklerini, zamanı, yanındaki var olanları hep öldürür insan.
Xxxx
Barınak yapmak için ağaçları, yeşili, bitkileri, onların üzerinde, arasında yaşayan börtü-böceği, haşereyi, kuşları öldürür insan. Adım adım araziyi öldürür. Yılda dört ürün alınan toprağı öldürür. Tarımı bırakıp o topraklar üzerine çok katlı eğri -büğrü binalar kurar insan. Bina üretirken yok ettiklerinin, öldürdüklerinin hesabını yapmayı unutur. Ürettim diye de böbürlenmeyi ihmal etmez.
Yiyip-içerken ihtiyacı kadarını değil, hep fazlasını, hep fazlasını tüketir insan. Barınak edinirken de hep daha genişini, daha fazla sayıda olsun ister. İnsan tüketmeyi sever. Her tüketim bir öldürmedir.
Xxxx
Ana rahminde dünya hayatına hazırlanan cenini öldürür insan. İnsan neslinin, canlı neslinin devamı için verilen şehvet zevkini alır insan, ama neslin devam etmesini şartlara bağlar. Toplumun onaylamadığı, dinin, ahlakın, yasaların onaylamadığı bir ilişkiden oluşan cenini öldürür insan. Ama adına cinayet demez, süslü, vicdanını rahatsız etmeyecek bir isim takar: Kürtaj.
Kelimenin yabancı olması, yerli kelimenin taşıdığı bütün çirkinlikleri de görünmez kılar. Her ülkede tenasül uzvunun ismi, kendi dillerinde olmasına rağmen bir başka dildeki kelimeyle ifade edilir. Böylece ayıp duygusu uyandıran o kelimelerdeki özellik yok edilmiş olur. İnsan bunu yaparken de yok eder, öldürür, tüketir.
Xxxx
Zaman tüketir insan, Hiç bitmeyecek sanılan zamanı tüketir. Hiç kimseyi, hiçbir şeyi tüketemiyorsa, kendini tüketir. İnsan kendini öldürür. Buna da cinayet demez. Yine süslü ve sisli bir kelime üretir bunun için. Kendini öldüren hiç kimse için katil, cani, sıfatı kullanılmaz. İntihar etti denir. Böylece meseleyi biraz daha süslü hale getirdiğini düşünür insan. Her intihar bir cinayettir. Üstelik cezası tüm hukuklarda ölümdür.
Büyük düşünürler, her meseleyi akılla anlamak peşinde koşan fikir adamlarının intihar teşebbüsleri ve intiharları da bir erdemmiş gibi kaydedilir.
Her meseleyi düşünmek, akıl etmek, düşünce üretmek gerekir ama tıkanma noktasına gelindiğinde vahye müracaat edilmesi halinde insan kendini öldürmez, cinayet işlemez, intihar etmez..
Xxxx
İnsan sevdiğini öldürür. Hanımlar beylerini, beyler hanımlarını öldürürler. Kaprislerle, hırçınlıklarla, tiriplerle, nazlar ve edalarla, cilvelerle, işvelerle, göstermek ama sunmamakla insanlar sevdiklerini tüketir, öldürürler. Aşklar, sevgiler güven duygusunu tüketir. Sevgi tohumu ekelim diyenler sevgi tohumuyla birlikte sevgiyi tüketen her tohumu da attıklarını, tükettiklerini bilmezler.
İnsan öldüren bir varlık. Tüketen bir varlık. İnsan çevresindeki canlı-cansız her şeyi tüketir, öldürür. En çok da sevdiği şeyleri, sevdiklerini öldürür.
Nice ilanı aşkların ölümle noktalanması bundan.
Xxxx
Hiç kimsenin bana, ‘Seni seviyorum’ demesini istemem. Çünki o cümlenin içinde ‘katilin benim’ cümlesi de gizlidir.
Zaten kimse de bana o cümleyi söylemedi. O yüzden haala yaşıyorum.
