Büyük ölçekli depremlerin ilk 15 saniyesinde kurtulma şansı hesaplanmıştır. Bunun dışında depremin acımasız etkisinden hayatta kalanlara da mucize gözüyle bakılmaktadır.
Askeri amaçla darbeler de gecelerin bir vaktinde ansızın ortaya çıkar. Hedefteki unsurlar, keklik avlanır gibi ele geçirilir. Her darbeci karşısındaki direnişleri kırmak için ölüm makinesine dönüşür. Bunlar devletin yasal kurumlarına, demokratik seçimlerle yönetime gelmiş sivil kadrolara karşı koordine edilmiş silahlı askeri güçlerdir.
Büyük depremlerden, canlılar içinde bir tek saksağan kuşu canını kurtarabilmiştir. O da, daima dik kalkış yeteneğine sahip olmasından ileri geliyor.
Askeri cuntaların eylemlerinde ise devletin güvenlik zafiyeti darbecilerin işini kolaylaştırır. Ancak, Cumhurbaşkanı veya Başbakan, ilk hamlede ele geçirilememişse, bu defa direnişçi güç zafiyete uğrar. Cumhurbaşkanı veya Başbakanın korunaklı yerlerden Millete yapacakları çağrı, direnişçileri vatan haini durumuna düşürür. Darbeciler, halka gençliğe, medyaya dayanmayan bir yapıdan ortaya çıkmışsa meşruiyetini kaybederek bu cüretlerinin bedelini yargı önünde öderler.
Önceki yazımda, darbelere dayalı hücrelerin oluşumunun izlerini süren bir gazetecilik tekniği ve anlayışıyla tarihi dönemlere tanık olmuş ve geçmişten bazı örnekler vermiştim.  Darbeci mantığının kumpasları planlı hazırlıklarla örülür. Bunun örnekleri ülkemizde çokça yaşanmıştır.
Bu defa millet, acımasız kalkışmayı gördü, darbecilere karşı kenetlendi. Tarihe mal olacak şanlı bir direnişin demokrasiyi koruma öyküsü, meydanlarda anıtlaştırıldı.
Gelelim Cumhurbaşkanının, kanlı girişimlerden kıl payı kurtulmasının öyküsüne… Seri karar alabilme yeteneğiyle, strateji derinliğiyle toplumu “sağduyu cephesi” haline getirebildi.
Şimdi bu olay rahmetli Menderes ile ilgili bir anımı tazeledi.
Cumhuriyetin kuruluşundan sonra 1960 yılında, 27 Mayıs ihtilali diye anılan askeri ayaklanmada, ilk saatlerde, darbecilerin beyannamesi radyolarda okunurken Eskişehir’de büyük bir şaşkınlık süreci yaşanıyordu.
Başbakan Adnan Menderes darbecilerin ilk hedefi idi. Bulunduğu yerde Ankara ile bağı kesilmişti. İşte, bu kritik dakikalarda kendisiyle görüşen Eskişehir Bölge Komutanı bir Albay askerce selam vererek Menderese şöyle dedi:
“Siz devletin, hükümetin meşru Başbakanısınız. Sizi korumak bana düşer, emrinizi bekliyorum.”
Menderes, bu isteği şaşkınlık dolu bakışlarla geri çevirerek karayolu ile Kütahya istikametine hareket etti. Tarihin tanık olduğu en büyük fırsatı daha o anlarda kaçırmış oluyordu. Herkesin bildiği gibi yakalanması kolay oldu.
O tarihte bu gelişmeleri saniyesi saniyesine izleyen bir gazeteci olarak, aklımdan şöyle bir önlem metodu geçirmiştim. Kendi kendime dedim ki; “Menderes, Eskişehir’de kalıp, albayın desteğini yanında gördükten sonra Belediye Başkanını, müftüleri, sivil toplum kuruluşlarını acilen toplayıp şehrin etrafını abluka altında tutabilirdi. Buradan Türkiye’ye çağrıda bulunup, ihtilalcilerin direncini kırıp,zaman kazanabilirdi.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın 15 Temmuz gecesi liderlik hakimiyetiyle geçmişteki bu duygularım örtüşüyor.
Ünlü düşünür (St Augustine)nin şu deyişini hep aklımda beslerim: “Akıl vücuda emreder ve vücut itaat eder.”
Sözüm odur ki: “15 Temmuz olayları medya’da muhabirliğin önemini ve gücünü bir kez daha kanıtlamış bulunuyor.
Muhabir, haberinde (5-N) sorularını cevaplama bilinciyle hareket ederken, yeri geldiğinde bir telefon görüntüsüyle Devletin Başını milletle kaynaştırabiliyor.
Medya muhabirleriyle ilgili bir yazım, 2015 yılında “Yenigün Gazetesinde” yayınlanmış ve meslek çevrelerinde ilgiyle karşılanmıştı. Şöyle demiştim: “…aslında muhabirler zamanla yarışan insanlardır. Haber kaynaklarının önünde mevzilenmişlerdir. Gece-gündüz gazetecilik yapmanın vardiyasız bekçileridir.”
Son olaylarla Devletin ağzından duyulan medyaya teşekkür sözleri, gazeteciliğin özgürlük alanlarına kadar inmelidir.
Ortaya çıkan birlik ve beraberlik gücüyle ilerici Türkiye’nin önündeki engeller ancak bu dileklerle aşılabilir.