Son maçtaki kadro faciasından sonra, Pereira sakatlıklar dışında sanırım en iyi kadroyla çıktı sahaya. Berisha ve Pelkas'ın olmaması tartışılabilirdi belki sadece. Ancak bu tarz tercihlerde hocayı eleştirmek olmaz ancak saygı duymak gerekir. Bu oyuncu mu yoksa diğeri mi derken bazen konuştuğunuz karakterler benzer özellikler taşıyabilirler. 

Hızlı bir başlangıç oldu evsahibi adına ama sonrasında Fenerbahçe sahada yoktu ne yazık ki. 25-45 dakikaları arası Giresun ağırlıklı oynandı. Balde bir net,  bir de penaltı vuruşunu çerçeveye gönderemedi. Penaltı vuruşu kader aynıydı karşılaşma adına. Top bir kaç santim Altay'ın soluna doğru gelmiş olsaydı skor 1-1'e gelecekti ve soyunma odasına giderken takımın üzerine kabus gibi kara bulutlar çökecekti. 

İkinci yarı için de çok şey söylenemezdi herhalde. Gole kadar fazla dikkati çeken ne bir oyun ne de bir farklılık göze çarptı. Mesut'un golü Fenerbahçe'yi rahatlatacaktı. Futbol mantığı onu söylüyordu çünkü. Golden sonra sarı lacivertlilerin az da olsa baskısını gördük ama Doukara'nın golü son dakikaların Fenerbahçe adına telaşlı geçmesini sebebiyet verdi. Ve ne acı ki Fenerbahçe son 10 dakikanın her anında  neredeyse defans yaptı ligde golü ve galibiyeti olmayan bir takıma karşı. Bu arada Mesut’un golünün hemen öncesinde Valencia ve Berisha’nın önde baskı yapması Vitor’un raki sahada görmek istediği hareketlerdi. 

Gecenin Notu: Vitor, kendi terazisinde olmayan bir ekibe karşı dahi farklı bir sistemle oynamayı düşünmedi. 48'de Valencia'nın ortasına Mesut'un dokunamamasıyla belki bir gol kaçtı ama bu pozisyon Portekiz'li teknik adam için önemli bir tavsiye niteliğindeydi. Mesut ile Valencia'yı kartlar ve sakatlıklar haricinde ayırmamak gerekiyor. Üstelik Valencia’yı kanatta kanat adamı gibi, santrfor mevkiinde de santrfor gibi kullanabilme şansı var Portekiz’li hocanın.