Çocuk yaşlarda başlar, Hoca'nın kurnazlığı 
Çocukken hocanın da varmış yaramazlığı 
Bir gün bizim Nasrettin koyun-kuzu güderken 
Aklına hinlik gelir bostanlıktan geçerken 
Sağa sola bakınır kimsecikler görünmez 
Hemen dalar bostana, bir başkasının demez 
Elindeki torbayı karpuz ile doldurur 
Bostanın sahibini birden yanında bulur 
Hoca heyecanından korkar, fakat kaçamaz 
Yalandan ağıt eder, göz yaşını tutamaz 
Söyle bakayım bana, burada ne yapıyordu n 
Rüzgar buraya attı, şurada yatıyordum 
Benimle alay etme rüzgar yok ki havada 
Öyle çok fazlaydı ki geceleyin burada 
 Bugün değil dün müydü, senin buraya gelmen 
Hava çok karanlıktı dünü bugünü bilmem 
Kopan bu tevekleri söyle ne edecektin? 
Rüzgar sürükledikçe, tutunmak için çektim 
Peki ya bu karpuzlar torbaya nasıl dolmuş . 
Meğer Hoca karpuzu teveği ile yolmuş 
Hoca şöyle düşünür bir ara aklı gider 
Yalanın boşa çıktı, cevap veremedin der 
Seni gidi yaramaz yine ne plan kurdun? 
Ah efendim, ben de, der bunu düşünüyordum 
Al götür, der şunları sakın bir daha yapma 
Başkasının olanı kendine azık etme.