Arka sokaklar hep suç üretir, derler. Şimdilerde evlilerin, nişanlıların, sevgililerin, gönül işleriyle ilişkileri olanların, borçlu ve alacaklıların, gençlik kavgalarının patlak verdiği yerler caddelerle bağlı semtler oluyor.. Trafiğin dur kalk yoğunluğunun bulunduğu alanlarda kavgalar, adam kurşunlama ve yaralama olayları da hızlı tırmanış gösteriyor..

Güvenlik güçlerinin, planlamalı barınma noktalarından, olaylara kısa zamanda müdahaleleri mümkün oluyor.. Kameralı yaşama geçen yaygın çevrelerde, suçluların tespitleri kolaylıkla yapılabiliyor..

Büyük kentlerde polislerimiz, teknolojik imkanlardan yararlanarak başarılı hizmetlerde bulunabiliyorlar..

Fakat, bulunduğumuz çağ icabı, insanlarımız dost, ya da düşman ayırımı yapmadan, ani öfkelere kapılıp hemen saldırgan olabiliyorlar. Körü körüne inatlaşarak itidal çizgisini aşıyorlar. Sabit fikirlere takılı kaldıkları için hırçınlaşıyor, kaba güce yöneliyorlar..

Bu durumlarda, ahlaklı ve iyi olma duyguları baskılandığı için etraflarına dehşet saçacak hale düşüyorlar.

Genelde insanların pek çoğu mantıksız saplantılarla doludur. Çıkarına ters düşen şeyleri çevrelerindekilere inandırmaya çalışırlar. Hatta tartışmalara varan ilişkilerde konuşarak anlaşma yerine, sonradan pişman olacağı şeyleri yapmaktan kaçınmazlar.. Kıskançlık gibi duyguların nedenleri de buralarda aranmalıdır.

Toplumda baskın insan tiplerini hemen ayırt etmek mümkün olamıyor. Örneğin aşırı içkili veya uyuşturucu ile bağımlı olanların suçu uç noktalara taşıdıkları görülüyor. Bu tipler mayın gibi birden patlayabiliyorlar.

Yaşamın önümüze çıkardığı bu kimselerin, suç potansiyellerini ortaya çıkarmak için herkesin problem çözecek yeteneği olmaz..

O halde, hayatımızın anlamı burada düğümlenirse ne yapmalıyız?

İnsanların karakterinin değiştirilmeyeceğini biliyoruz. Risklerle dolu bir yaşamın sancılarını çekmekteyiz. Devletin kulakları ve şikayetlerle dolup dolup taşıyor.

Toplumdaki kavga, gürültü, patırtı içerisinde, çıkış yolu araştırılmasını bekleyen çok, çözüm bulan yok..

En iyisi, bu gidişatı tek başımıza düzeltemeyeceğimize göre, biraz mizaha dokunarak kendimizi avutalım.

AİLE KAVGASI

Caddede yürürken birden kavgaya tutuşan karı, koca neredeyse vuruşacak duruma gelmişler.. Kadın avaz avaz bağırırken kocası daha yumuşak perdeden davranıyormuş.. Bu arada herkes toplanmış onları izliyormuş..

Kadının kocası yalvarıyormuş:

“Hanım, sakin ol!. Hiç olmazsa burada kavga etmeyelim. Herkes bizi izliyor. Rezil olacağız!.”

Hırçın, hiddetli kadın birden sakinleşerek:

“Hakkın var, kavgamıza evde devam edelim,” demiş..

Kadın, sözlerinin devamını şöyle getirmiş:

“Burada kafana vuracak ne süpürge sopası, ne de tabak var..”