Para politikası, genellikle bir ülkenin merkez bankası tarafından uygulanır ve genellikle para arzını ve faiz oranlarını kontrol etmeyi içerir. Para politikası araçları arasında açık piyasa işlemleri (merkez bankasının hükümet tahvilleri satın alıp sattığı işlemler), indirim oranı (merkez bankasının ticari bankalara ödünç para verdiği faiz oranı) ve rezerv oranları (ticari bankaların merkez bankasında tutmak zorunda olduğu minimum rezervler) bulunur.
Para politikası genellikle iki ana hedefe odaklanır: enflasyonu düşük ve istikrarlı tutmak ve ekonomik durgunlukları önlemek veya hafifletmek.
Maliye politikası, hükümetin gelir (vergiler, harçlar vb.) ve harcamalar (sosyal hizmetler, altyapı projeleri vb.) üzerindeki kontrolünü içerir. Maliye politikası, genellikle bir ülkenin maliye bakanlığı veya eşdeğer bir hükümet organı tarafından yönetilir.
Maliye politikası, ekonomik büyümeyi teşvik etmek, işsizliği azaltmak, ve eşitsizliği hafifletmek gibi çeşitli hedeflere odaklanabilir. Maliye politikası araçları vergi oranlarının ayarlanması, hükümet harcamalarının artırılması veya azaltılması ve borçlanmayı içerebilir.
Her iki politika da birbiriyle etkileşim halindedir ve genellikle bir ekonomiyi düzgün bir şekilde yönetmek için birlikte kullanılırlar. Örneğin, bir ekonomik durgunluk durumunda, merkez bankası genellikle para politikasını genişletir (faiz oranlarını düşürür ve para arzını artırır), hükümet de maliye politikasını genişletir (vergileri düşürür ve/veya harcamaları artırır) ekonomiyi canlandırmak için.
